آبیاری
سطحی

از معمول ترین و قدیمی ترین روش های آبیاری، آبیاری سطحی است که در این روش آب بوسیله نیروی ثقل بر روی سطح زمین توزیع میشود.  از انواع آن میتوان به آبیاری کرتی ، جوی و پشته، نواری اشاره کرد.

مزایا:

آشنایی بیشتر زارعان با این روش 

در این روش آبیاری به تأسیسات پیچیده به منظور انتقال و توزیع آب نیاز نیست.

• نگهداری و بهره‌برداری از تأسیسات مربوط به آبیاری سطحی آسان‌تر است.
• در این روش حجم چشمگیری از آب به مزرعه می رسد و میتوان در سطح قطعه های آبیاری توزیع کرد.
• در این روش نفوذ عمقی آب باعث آبشویی و کنترل شوری خاک می‌شود و نیاز به آبشـویی سنگین در برخی از فصول سال را برطرف می کند.
• این روش آبیاری در مناطقی که دارای خاک بسیار سنگین و عمیق است، بهتر انجام می‌شود.
• با سرمایه‌گذاری اولیه مناسب برای تسطیح و شیب‌بندی زمین و مدیریت صحیح مزرعه، میتوان مقدار موردنیاز برای هر قطعه را که گیاهان به آن احتیاج دارند را تأمین کرد و بازده‌ کاربرد مناسـبی در سطح مزرعه به دست یافت.
• (بازده کاربرد مزرعه، درصدی از آب آبیاری است که به قطعه زراعی می‌رسد و گیاه آن را مصرف می‌کند.)

معایب :

افزایش تلفات آب و کاهش راندمان آبیاری به دلیل :

• نشت آب ازکانال‌های انتقال آب
• بهره‌برداری نامناسب از تأسیسات آبیاری
• متناسب نبودن شکل و ابعاد مزارع با مقدار آب و نحوه آبیاری
• فرسایش خاک در ابتدای قطعه ها و رسوب‌گذاری در انتهای قطعه ها
• تلفات آب به صورت نفوذ عمقی در ابتدای مزرعه و آب خروجی از انتهای آن
• تلفات آب ناشی از تبخیر در زمان انتقال